19-10-08 ~ Herfstkleuren Wandeltocht te Veldhoek (20 km)

Na een hoofdpijnvolle nacht toch maar redelijk op tijd mijn mandje gekomen om een 20 km tocht weg te trappen. Was niet echt een daverend mooie route maar ik heb toch nog een mooi plaatje weten te schieten:

04-10-08 ~ 65 km. Land van Cuijk (te Katwijk)

De hele week was ik knap benauwd of ik deze tocht wel zou kunnen lopen. Immers: 65 km in de gietende regen vond ik niet zo'n aantrekkelijk idee. De KNMI had dus een goede klant aan mij. Maar toen was het ineens weekend.. en mooi weer ook nog! De tocht ging door voor mij! Na het werk direct kleren klaargelegd, wandelspullen bij elkaar gezocht en brood gesmeerd. Immers: ik moest om 3 uur 's nachts opstaan omdat de tocht om 5 uur zou starten en we (ik werd weggebracht, mazzelaar dat ik ben!) om 4 uur in de auto moesten zitten.

Toen we in Katwijk aan kwamen kwam ik erachter dat ik de belangrijkste dingen was vergeten: hesje, lampje, reflectiebandjes, tape voor de knietjes en tape op mijn voeten. O jee, dat belooft wat! Gelukkig had Erik nog een reflectiehesje in zijn auto liggen. Vol goede moed ging ik op pad, ingehaald door allemaal snelle mensen en ik moest wel even slikken toen ik het grootste gedeelte voor me in de nacht zag verdwijnen. Ik liep achter een man wie toch wel hetzelfde tempo had als ik. Dichtbij hem blijven dacht ik, nu lopen we nog op het industrieterrein maar wie weet waar we straks naartoe gaan.. En inderdaad: we gingen een natuurgebied in en het was DONKER! Zo donker... Ik baalde als een stekker dat ik geen verlichting mee had. Hoe dom kon ik zijn. De pijlen waren namelijk niet verlicht zoals de pijlen in Haaksbergen. Maar redding was nabij: de meneer die iets voor mij liep begon een praatje en zo haakte ik aan... en hij had licht! Hij had ook veel te vertellen: toen ik voor het eerst op mijn telefoon keek hoe laat het was bleek het al 8 uur te zijn en hadden we al 16 km achter de kiezen! Deze meneer (ik weet zijn naam niet eens!) liep net even iets sneller bleek dus.. en ik liep gewoon in hetzelfde tempo mee. Goede training en tijdwinst! Tot aan de de rust op 45,5 km bleven we samenlopen en kwam ik veel te weten over de omgeving, geschiedenis etcetera. Voor mij was het dus naast een wandeltocht een echte excursie.

Tijdens die rust trok ik mijn rechterschoen en -sok uit om naar een pijnlijke plek te laten kijken. De EHBO'er wist me te vertellen dat dit geen blaar was maar een drukplek dus heb ik dat af laten tapen. Toen ik de andere voet wilde voorzien van een schone sok bleek echter dat deze het wel flink te pakken had zonder dat ik het wist: 3 blaren prijkten trots op mijn hiel! Kon meneer de EHBO'er toch nog iemand helpen: het bleek dat ik de enige met voetproblemen was. De meneer is op een gegeven moment alleen verder gelopen. Jammer voor mij maar iedereen loopt zijn eigen tocht hè. Na nog een glas water en wat te eten ben ik weer gaan lopen: het onbekende terrein was begonnen en ik liep alleen! Ik merkte al gauw dat ik niet meer het tempo kon aanhouden wat ik tot nu toe had gelopen. Gelukkig had ik nog tijd genoeg om de resterende 20 km weg te trappen. Tot aan de rust op 53 km ging het redelijk, pijntjes kwamen wel opzetten maar niet zo erg. Moeilijker kreeg ik het toen ik 1 km lang over zo'n smal modderpad moest lopen. Bah wat een roteind.. en dat met donkere bosjes en slingeringen in dat pad. Werkelijk waar: ik dacht dat in ieder bosje wel een enge kerel moest zitten!

Toen begonnen de laatste 11,3 km. Hel. Pa en Erik gebeld voor nodige support en ook nog de routeuitzetter gesproken: ik kon even de weg niet meer vinden.. Het bordje bleek precies achter een verkeersbord te hangen. Veel heb ik niet te melden over dit laatste stuk: pijn, afzien, schapen op een dijk, de enorme blaar die op het endje werkelijk op kwam “ploppen”. Toen ik binnen kwam was ik megatrots! I did it! Op naar de Kennedymars van Sittard!

En weer in het land der levenden!

De 65 km is volbracht! Ik ben nu eindelijk weer een beetje bij kennis.. Verslag volgt, er wordt druk aan gewerkt!