28-09-08 ~ Herfsttocht te Gorssel (15 km)

Deze werden voor 20 cent verkocht onder de noemer "parkietjes"


Dit moest je maar net opvallen... Leuk!

Wandelonderhoud

Yes! Ze zijn binnen!

19-09-08 ~ Nachtmarathon te Haaksbergen

Mijn eerste nachttocht is een feit!

Ik was behoorlijk zenuwachtig want ik wist uiteraard niet wat me allemaal te wachten stond. Had ik genoeg kleding aan (4 lagen)? Zou ik overvallen worden door de man met de hamer? Vragen vragen vragen...

Toen we de auto geparkeerd hadden gingen we op weg naar het startbureau. Erik vond het er al anders uitzien, wat raar! Wat bleek: waren we zo het gemeentehuis binnengelopen waar alleen genodigden mochten komen. Burgemeester met ambtsketting om, mensen die je aanstaarden. En wij maar zoeken naar het inschrijf/afhaaltafeltje! Toen we dat niet konden vinden zijn we buiten maar even gaan vragen waar het startbureau was. Daar aangekomen kregen we een chip voor aan de schoenveters en consumptiebonnen voor onderweg. En toen maar wachten tot de start alwaar we Carola, mams, Berend Botje en Wandelmee-stel troffen.



Om 10 uur werd dan eindelijk het startschot gelost en kon de menigte, voor een groot deel bestaande uit gillende en krijsende schoolkinderen met alleen een zak chips voor de nodige brandstof, op pad. Wat een drukte! Maar wel een leuk begin. Eerst moest de hele stoet door de stad waar de straatverlichting volop brandde. Daarna werd het menens: we gingen het pikkedonker in en al gauw kon ik mijn hoofdlampje aan het werk zetten. Het was in het eerste lusje nog heel erg druk dus het ging nog goed. Halverwege deze lus heb ik mijn kniebrace afgedaan omdat ie afzakte: geen succes dus! Toen we weer bij het startpunt waren ging het even niet best: ik voelde me totaal niet lekker worden dus Erik heeft maar een bak soep gehaald waar ik helaas geen profijt van had: zat geen zout in. Tegen heug en meug toch een bifiworstje naar binnen geprakt. Daarna ging het weer goed. Wel weer een leermoment: 's-nachts is mijn hongergevoel afwezig dus moet ik er voor zorgen dat ik toch wat eet.



De tweede lus was echt vele malen rustiger: een heleboel schoolkinderen liepen de halve nachtmarathon omdat ze een duurloop moesten doen van school. Maar een klein aantal liep de hele marathon. Nu gingen we echt de donkere wereld in. En het werd kouder en kouder... Het leek wel of de temperatuur echt in fases naar beneden ging. Ik had 4 lagen aan maar dat hadden er echt wel meer mogen zijn.. Wat hadden we het koud! Het drinken werd ook zo koud dat ik daar eigenlijk niet meer van heb gedronken omdat dat verkeerd valt bij mij. Ook apart is dat er echt flink doorgelopen wordt. Steeds 10 a 11 km zonder stoppen! Tijdens een dagtocht stop je tussendoor weleens om even te zitten maar dat kon hier echt niet vanwege de kou.

We zijn ook nog verkeerd gelopen! Het is ook wel lastig om alle pijlen te zien. Gelukkig werden we teruggeroepen door andere lopers.. en we waren niet de enigen die verkeerd liepen gelukkig. Halfweg de wandeling heb ik me wel hardop afgevraagd of ik dit wel leuk zou vinden: alleen in het donker lopen, ik loop immers meestal alleen (helaas...) en af en toe betrapte ik mezelf erop dat ik met mijn ogen dicht liep, ook niet zo handig.

Toen we eindelijk binnen waren om half 8 was ik echt blij! Ik had het overleefd! Ik had het licht zien worden en ik vond het prachtig... Vol trots nam ik mijn medaille aan en na een bakje thee gingen we weer naar ons huisje waar we nog even met de jassen nog aan voor de kachel hebben staan opwarmen voor we voor een hazeslaapje van 3 uur ons mandje indoken.

Wandelonderhoud

Vanochtend naar de fysio geweest met de volgende resultaten:

~ Oefeningen meegekregen om de de kniepezen te versterken
~ Kniebrace meegekregen om te testen tijdens tochten van +40 km
~ Uitleg gekregen om mijn knie te tapen zoals tijdens de vierdaagse gebeurd is

Over een maand (na de tocht "Land van Cuijk") moet ik terugkomen

Wandelonderhoud

Vanochtend een afspraak bij de podotherapeut gehad omdat ik zo'n last van mijn voetjes en van mijn rechterbeen krijg tijdens het lopen. Hij maakt nu nieuwe zolen voor me, met minder hakverhoging en meer steun voor het afrollen van de voet. Hij meldde mij dat dit echt zou helpen tegen de klachten die ik nu heb. Het beenlengteverschil vond hij zo minimaal dat hij daar maar een kleine correctie voor gaat aanbrengen. Volgende week dinsdag kan ik de zolen ophalen en na een maand testen moet ik terugkomen ter controle en/of voor wat bijstellingen.

Ook heb ik bij een groothandel voor medisch spul 2 rollen elastoplast gekocht. Ik loop blaren in mijn huidige wandelschoenen en ik vind het zonde om ze na 300 km al weg te doen, daar zijn ze te duur voor. Bij de apotheek kon ik dit spul niet meer bestellen dus ik was blij dat ik bij de groothandel de laatste 2 rollen kon kopen. Ben benieuwd of het me bevalt!



Morgen ga ik voor wat extra knietjesadvies naar mijn sportfysio. Ik voel de knietjes na 40 km al en ik wil voorkomen dat ik ze opnieuw in de prak loop..

14-09-08 ~ Drie verentocht Pannerden

Het zou vandaag stralend weer worden hadden ze beloofd dus ik had flink zin in deze tocht. Een 40 km tocht welteverstaan. Toen ik mijn eerste wandelpootje buiten de deur stak merkte ik dat het toch best fris was! Het bleek 8 graden te zijn. Toen we eindelijk de auto voor het startbureau (ja, echt een halve meter voor de ingang!) geparkeerd hadden wilde we toch echt eerst een bak koffie om wakker te worden.

Getverdekke. GETVERDEKKE! Het was geen koffie wat we kregen maar slootwater. Niet meer en niet minder! Ik heb het niet eens opgedronken want het zou er linea recta weer uit gegooid worden wist ik. Dus zonder koffie op pad. Het bleek een mooie tocht te worden: heel veel asfalt en mooie natuur. Één van de veren was uit de vaart dus we moesten een andere route volgen met wat modderpaden en een theehuis wat we konden bezoeken. Konden, inderdaad. Dit theehuis bleek gesloten en er was verder geen enkele rust te vinden tot 16 km. Op een gegeven moment moest ik werkelijk heel nodig plassen (we liepen in een woonwijk, dus geen bosjes beschikbaar) en er was geen café of niks open! Ik liep er echt zielig bij.. Gelukkig kwamen we na een hele tijd een sportkantine tegen waar ik het toilet kon bezoeken. Na een vriendelijk bedankje en een heerlijke kop koffie gingen we opgelucht verder. Ik heb echt genoten van de rest van de tocht maar het totaal ontbreken van rustposten (er waren wel controles!) ingericht door de organisatoren was toch wel kwalijk. Gelukkig hadden we genoeg voedsel bij ons.



Toen we na 8 uur lopen eindelijk weer terug bij het startbureau waren lagen daar, als enige nog, onze wandelboekjes met smart te wachten om meegenomen te worden. Moe maar voldaan zijn we naar huis gekacheld. Toch wel lekker, de auto zo strak voor het startbureau!

13-09-08 ~ Westerbork wandeltocht te Hooghalen

Eindelijk was het dan zover: op naar Westerbork om te wandelen en het kamp te bezoeken. Ik vond het namelijk noodzakelijk dat ik er eens heen zou gaan om notie te nemen van wat er zich heeft afgespeeld heeft in het concentratiekamp. Uiteraard kan ik dat mij niet voorstellen, laat dat duidelijk zijn maar ik voel het als een verplichting mij bewust te zijn van het leed wat zich al vele jaren geleden heeft voltrokken. “Opdat men niet vergete”. Het was inderdaad best indrukwekkend ondanks het feit dat er niet meer zoveel van over was.



De wandeltocht eromheen vond ik niet leuk. Heel veel modder en “immer gerade aus” en hele kleine pijltjes zodat men regelmatig verkeerd liep. Ook had ik een knoeperd van een blaar na een km of 6 en was er alleen EHBO beschikbaar op het rustpunt dat ongeveer 3 km van de start was ingericht. Wat mij betreft dus niet voor herhaling vatbaar. Gelukkig dat we maar 20 km liepen! Ik was blij dat ik binnen was en dat we het museum konden bezichtigen.



Het weer was daarentegen wel heel erg mooi! Heel veel zon en geen enkel spatje regen terwijl een groot deel van het land hier wel last van had.

Vierdaagse Nijmegen 2008 ~ dag 4

Het leek wel of ik vleugels had vandaag. Althans: voor een groot gedeelte van de dag. Dat kwam vast omdat Cock mijn blaar (ja ja, het is er toch eentje geworden!) heeft doorgeprikt. Met de Via Gladiola in mijn bolletje ging ik vol goede moed op pad. Ergens in de buurt van 9 uur kwam ik langs Linda en Merel. Wat bleek: Merel trof daar haar schoonvader en Linda zou alleen verder gaan ivm eigen tempo willen lopen. Ik haakte gezellig bij Linda aan en samen vervolgden we onze triomftocht.

Na het afwachten van de enorme regenbui bij onze rustpost hebben we 3,5 uur zonder rust doorgelopen, het ging als een speer! Let wel: ging. Na de pontonbrug kreeg ik pijn aan mijn voeten, niet normaal meer. Even 10 minuten rust en toen in één streep richting Via Gladiola. Op een gegeven moment zelfs arm in arm met Linda omdat we/ik (Linda, svp doorhalen wat niet van toepassing is) het flink zwaar hadden. En wat duurde dit stuk lang… Er kwam steeds meer volk langs de kant en het was ook behoorlijk druk op het parcours. Ook werden we steeds tegengehouden waardoor ik wel even tijd kreeg om pijn spieren te rekken. Uiteindelijk bereikten we dan toch het spandoek “Via Gladiola”.

Wat een mensen! Wat een gejuich! De tranen kwamen al snel en ik kon niet meer ophouden met huilen. Wat kreeg ik veel schouderklopjes! Ik kreeg zelfs een bos bloemen van een vreemde meneer.. Toen ik op de wedren Erik zag staan ben ik hem brullend in de armen gevallen, ik had het gehaald! Mens wat was ik blij! Pa gebeld dat ik het gehaald had, smsjes verzonden dat ik binnen was en toen al strompelend terug naar de school. Vierdaagsekruis met kroontje in da pocket!

Vierdaagse Nijmegen 2008 ~ dag 3

De volgende ochtend ging ik vol goede moed weer naar de wedren. Op naar de Zevenheuvelenweg! Dat ik nu vermoeider begon te worden bleek wel toen ik een laag groen hekje over probeerde te komen.. Ging niet best met als gevolg lachende medewandelaars.. Gelukkig had ik er zelf ook wel lol om.

Halverwege ben ik bij 2 bekenden op een stoepje gaan zitten. Eentje was helemaal in tranen: ze was zó moe.. Heb haar moed ingesproken ben toen maar weer verder gegaan. Zelf had ik ook steeds meer last van zere voeten. Op een gegeven moment krijg ik een smsje van Erik: “succes met het heuveltje”. Ik sms nog vrolijk terug: “dat pukkeltje?”. “Kijk maar voor je” was zijn reactie. En ik zag niets… Toen ik achterom keek zag ik een jongen grote dopogen opzetten en hij zei: “ik geef het op! Echt!”. Snel keek ik voor me en zag een heleboel mensen echt omhoog zwoegen… *slik*. Met behulp van zingende soldaten ging het gelukkig rap. Toen ik uiteindelijk het bordje Zevenheuvelenweg in het vizier kreeg schrok ik wel even: dit had ik namelijk nog niet verwacht!

Alvorens deze heuvelen te bedwingen ben ik nog even bij een bekende gaan zitten om energie te verzamelen. Uiteindelijk heb ik mij vermand en ben van start gegaan… Wat was het weer prachtig! Dat lint van mensen, de juichende menigte.. Het ergste kwam na de Zevenheuvelenweg. Dalen dalen dalen en daarna die verrekte weggetjes door het centrum. Tranen welden op.. ik moest even met iemand anders praten om me goed te houden dus ik vroeg iets vol goede moed aan een man. Gevolg: een ram. Hij had dus zoveel pijn dat hij niet wilde dat er tegen hem gesproken werd. Gelukkig kwam er na een oneindig lange tijd een eind aan dit gekwel en kon ik mijn nieuwe startkaart ophalen (niet zonder gevaar: een aantal mensen die de volgende dag een late start hadden lagen als aasgieren op de loer).

Vierdaagse Nijmegen 2008 ~ dag 2

Gelukkig had ik voor dag 2 een vroege start. Immers: deze dag is killing bleek vorig jaar wel en ik had met mezelf afgesproken dat ik dit jaar met droge ogen de school binnen zou komen. Regelmatig rusten dus en dat heb ik gedaan. Lekker lang bij de KRO zitten en na die vreselijk lange stukken regelmatig aan de kant op toeschouwerstoeltjes neerploffen.

Als het aan de toeschouwers had gelegen was ik helemaal volgestopt met koekjes, snoepjes, koffie, krentenbollen et cetera. Uiteindelijk bereikte ik met extra knieband om bij de sluis van Weurt. Even een smsje gestuurd naar Erik met de vraag hoe lang het nog zou duren eer ik bij de wedren aan zou komen. Het was rond half 3 (meen ik) en hij smste terug dat ik om half 5 wel binnen zou zijn. Wat een schrik! Maar hij bleek er een uur naast te zitten. Half 4 was ik weer binnen. Omdat deze wandeldag me beter af ging dan de eerste was ik helemaal wakker die avond. Moest nog wachten op Harry om mijn rechterhak te checken. Er bleek gelukkig geen blaar op te zitten! Met een preventief tapeje werd ik weer losgelaten. Die avond heb ik weer fikse oorlog met mijn luchtbed gehad. Gevolg: bed plat. Al mopperend heb ik het kreng weer opgepompt. Om 23.00 uur was ik onder zeil. 2 uur later dan gepland *grom*.

Vierdaagse Nijmegen 2008 ~ dag 1

Toen begon het echt: de vierdaagse! Wat vond ik het weer gaaf! De eerste dag liep ik werkelijk te stralen van oor tot oor: de drukte, de zingende soldaten, dat enorme lint van mensen over de brug…

De eerste dag vond ik best zwaar, de knietjes wilden nog niet echt meewerken. Heb een aantal bekenden gezien en heel erg genoten van de mensen aan de kant. Omdat ik dit jaar niet met Erik had afgesproken onderweg heb ik meer gerust en kwam dus een uur later binnen dan vorig jaar. ’s Avonds zei ik tegen Erik dat als het de rest van de week net zo zou gaan als vandaag dat het voor mij een korte vierdaagse zou worden. Ik had het zwaar! En dat terwijl ik toch bijna 700 kilometer had getraind. Ben na het eten vrij snel naar boven vertrokken omdat ik niet zo’n behoefte had aan drukte aan mijn hoofd. Goed slapen voor de zwaarste dag leek me wel een goed plan. (Mijn luchtbed dacht daar anders over: iedere nacht werd ik wakker met mijn kont op de grond. Ik heb m plechtig beloofd ritueel weg te smijten aan het einde van de week wat uiteindelijk ook is gebeurd *grom*)

Vierdaagse Nijmegen 2008 ~ voorpret

Zo, mijn verslag van de Nijmeegse vierdaagse is gepubliceerd in het wandelblaadje dus nu kan ik het online zetten:

De spanning begon voor mij al ver voor de vierdaagseweek: kreeg ik de knietjes wel op tijd gereed, zou ik hem wel uitlopen dit jaar omdat afgelopen jaar zo vreselijk zwaar voor me was, nam ik wel voldoende mee, heb ik wel genoeg getraind, etcetera et cetera. Met uiteindelijk bijna 700 kilometer achter de kiezen en een uitgebreide meeneemlijst gemaakt in Excel vond ik dat ik klaar was voor Nijmegen. De vrijdag vóór het uitgebreide avontuur nog een date met de sportfysio om mijn knietjes te laten tapen en het feest kon beginnen!

Samen met Erik heb ik zondag de auto volgestouwd en met toch nog een boel zenuwen in mijn lijf zijn we op pad gegaan. Het was nog redelijk rustig in het Nijmeegse rond een uur of 12 dus we waren snel bij de school. Daar aangekomen bleek de deur nog dicht en hebben we nog even zitten wachten op het trapje.

Uiteindelijk bleek er toch volk aanwezig te zijn en konden we ons snel settelen en op weg naar de wedren. Wat was het daar druk! Enorme rijen.. Gelukkig wilden we niet naar de vlaggenparade: dit was helemaal “uitverkocht”! Na het “thuis”brengen van de startkaart en andere dingetjes zijn we de stad in getrokken tot half 1 ‘s-nachts. Maandag kwamen de meesten binnendruppelen en het was weer een plezierig weerzien!

Burgers Zoo

Een Goudjakhals


Voedertijd


Nog een beschermde diersoort

07-08-09 ~ Kastelentocht te Vorden

Ondanks het feit dat ik gisteravond riep dat ik niet naar Vorden wilde vanwege te hevige pijnen kwam ik vanochtend opgeknapt mijn mandje uit gerold. Met herwonnen energie heb ik wederom mijn rugzak ingepakt en ben vertrokken richting Vorden om daar, ondanks slechte weersvoorspellingen, een 20 km tocht soldaat te maken. Wat is het mooi in die omgeving! Het lopen ging redelijk zwaar maar dat mocht ook wel. Voor deze ene keer. Het weer was goed totdat ik weer in de auto naar huis zat: de hel brak los!

06-09-08 ~ Airborne wandeltocht

Eindelijk, mijn wandelseizoen is weer begonnen! Op vrijdagavond als vanouds weer mijn spullen bij elkaar gezocht en in de rugzak gedaan. Excelsheet met checklist open op mijn pc om te voorkomen dat ik spullen zou vergeten.

Het was erg druk in Oosterbeek maar het was werkelijk erg gezellig! Voor de start nog een paar forummers gespot en gesproken en daarna gauw op pad. Onderweg nog een wandelmaatje tegengekomen waarvan ik niet had verwacht dat ik haar nog eens tegen zou komen. Erg leuk dus!




Het was wel weer wennen. Na een maand stilzitten en 1 x 15 km lopen ging de 25 km plus het stuk huis -> busstation en weer terug toch best zwaar. ’s Avonds veel zitten wiebelen om de pijn in mijn knietjes en benen kwijt te raken.