Toen begon het echt: de vierdaagse! Wat vond ik het weer gaaf! De eerste dag liep ik werkelijk te stralen van oor tot oor: de drukte, de zingende soldaten, dat enorme lint van mensen over de brug…
De eerste dag vond ik best zwaar, de knietjes wilden nog niet echt meewerken. Heb een aantal bekenden gezien en heel erg genoten van de mensen aan de kant. Omdat ik dit jaar niet met Erik had afgesproken onderweg heb ik meer gerust en kwam dus een uur later binnen dan vorig jaar. ’s Avonds zei ik tegen Erik dat als het de rest van de week net zo zou gaan als vandaag dat het voor mij een korte vierdaagse zou worden. Ik had het zwaar! En dat terwijl ik toch bijna 700 kilometer had getraind. Ben na het eten vrij snel naar boven vertrokken omdat ik niet zo’n behoefte had aan drukte aan mijn hoofd. Goed slapen voor de zwaarste dag leek me wel een goed plan. (Mijn luchtbed dacht daar anders over: iedere nacht werd ik wakker met mijn kont op de grond. Ik heb m plechtig beloofd ritueel weg te smijten aan het einde van de week wat uiteindelijk ook is gebeurd *grom*)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten