Eindelijk was het dan zover: op naar Westerbork om te wandelen en het kamp te bezoeken. Ik vond het namelijk noodzakelijk dat ik er eens heen zou gaan om notie te nemen van wat er zich heeft afgespeeld heeft in het concentratiekamp. Uiteraard kan ik dat mij niet voorstellen, laat dat duidelijk zijn maar ik voel het als een verplichting mij bewust te zijn van het leed wat zich al vele jaren geleden heeft voltrokken. “Opdat men niet vergete”. Het was inderdaad best indrukwekkend ondanks het feit dat er niet meer zoveel van over was.
De wandeltocht eromheen vond ik niet leuk. Heel veel modder en “immer gerade aus” en hele kleine pijltjes zodat men regelmatig verkeerd liep. Ook had ik een knoeperd van een blaar na een km of 6 en was er alleen EHBO beschikbaar op het rustpunt dat ongeveer 3 km van de start was ingericht. Wat mij betreft dus niet voor herhaling vatbaar. Gelukkig dat we maar 20 km liepen! Ik was blij dat ik binnen was en dat we het museum konden bezichtigen.
Het weer was daarentegen wel heel erg mooi! Heel veel zon en geen enkel spatje regen terwijl een groot deel van het land hier wel last van had.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten