Mijn eerste nachttocht is een feit!Ik was behoorlijk zenuwachtig want ik wist uiteraard niet wat me allemaal te wachten stond. Had ik genoeg kleding aan (4 lagen)? Zou ik overvallen worden door de man met de hamer? Vragen vragen vragen...
Toen we de auto geparkeerd hadden gingen we op weg naar het startbureau. Erik vond het er al anders uitzien, wat raar! Wat bleek: waren we zo het gemeentehuis binnengelopen waar alleen genodigden mochten komen. Burgemeester met ambtsketting om, mensen die je aanstaarden. En wij maar zoeken naar het inschrijf/afhaaltafeltje! Toen we dat niet konden vinden zijn we buiten maar even gaan vragen waar het startbureau was. Daar aangekomen kregen we een chip voor aan de schoenveters en consumptiebonnen voor onderweg. En toen maar wachten tot de start alwaar we Carola, mams, Berend Botje en Wandelmee-stel troffen.
Om 10 uur werd dan eindelijk het startschot gelost en kon de menigte, voor een groot deel bestaande uit gillende en krijsende schoolkinderen met alleen een zak chips voor de nodige brandstof, op pad. Wat een drukte! Maar wel een leuk begin. Eerst moest de hele stoet door de stad waar de straatverlichting volop brandde. Daarna werd het menens: we gingen het pikkedonker in en al gauw kon ik mijn hoofdlampje aan het werk zetten. Het was in het eerste lusje nog heel erg druk dus het ging nog goed. Halverwege deze lus heb ik mijn kniebrace afgedaan omdat ie afzakte: geen succes dus! Toen we weer bij het startpunt waren ging het even niet best: ik voelde me totaal niet lekker worden dus Erik heeft maar een bak soep gehaald waar ik helaas geen profijt van had: zat geen zout in. Tegen heug en meug toch een bifiworstje naar binnen geprakt. Daarna ging het weer goed. Wel weer een leermoment: 's-nachts is mijn hongergevoel afwezig dus moet ik er voor zorgen dat ik toch wat eet.
De tweede lus was echt vele malen rustiger: een heleboel schoolkinderen liepen de halve nachtmarathon omdat ze een duurloop moesten doen van school. Maar een klein aantal liep de hele marathon. Nu gingen we echt de donkere wereld in. En het werd kouder en kouder... Het leek wel of de temperatuur echt in fases naar beneden ging. Ik had 4 lagen aan maar dat hadden er echt wel meer mogen zijn.. Wat hadden we het koud! Het drinken werd ook zo koud dat ik daar eigenlijk niet meer van heb gedronken omdat dat verkeerd valt bij mij. Ook apart is dat er echt flink doorgelopen wordt. Steeds 10 a 11 km zonder stoppen! Tijdens een dagtocht stop je tussendoor weleens om even te zitten maar dat kon hier echt niet vanwege de kou.
We zijn ook nog verkeerd gelopen! Het is ook wel lastig om alle pijlen te zien. Gelukkig werden we teruggeroepen door andere lopers.. en we waren niet de enigen die verkeerd liepen gelukkig. Halfweg de wandeling heb ik me wel hardop afgevraagd of ik dit wel leuk zou vinden: alleen in het donker lopen, ik loop immers meestal alleen (helaas...) en af en toe betrapte ik mezelf erop dat ik met mijn ogen dicht liep, ook niet zo handig.
Toen we eindelijk binnen waren om half 8 was ik echt blij! Ik had het overleefd! Ik had het licht zien worden en ik vond het prachtig... Vol trots nam ik mijn medaille aan en na een bakje thee gingen we weer naar ons huisje waar we nog even met de jassen nog aan voor de kachel hebben staan opwarmen voor we voor een hazeslaapje van 3 uur ons mandje indoken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten